Tarihsel süreçte her zaman kendine yer bulan ölülerin yakılması işlemi yani kremasyon süreci çok eskilerden günümüze hala bazı dinlerde uygulanmaya devam etmektedir. Ölen bir bireyin cesedinin yakılması ise sanıldığı kadar kolay bir işlem değildir. Öncelikle açık alanda cesedin ateşe verilmesi sürecinde kemikler kül olmayacağı için öğütme işleminin yapılması gerekmekte, ayrıca belli bir süre sonra kafatasının patlaması sebebiyle ise bu patlamanın önüne geçilmesi için yakılma sürecinin bir bölümünde kafatasını kırma işleminin yapılması gerekmektedir. Tüm bu gereksinimlerden ötürü ölü bedenin yakılması işleminin tüm sürecinin gerçekleşmesi adına krematoryum denilen ceset yakım yapıları inşa edilmiştir.
Krematoryumlarda ceset kremasyon fırınlarına alınarak yüksek sıcaklıklarda yakılmakta. Sıcaklık 800 derecelerden başlar 1200 derecelere kadar yükselir. Ayrıca cesedi yaklam işlemi sanılanın aksine kısa bir süre değil bir buçuk iki saat kadar sürmektedir. Yakma işleminden sonra yani kremasyon işleminden sonra ölü bedenden geriye kalan kemik yığını ve parçalar bir öğütücü makineye alınarak toz haline getirilir. Son olarak ölü bedenden kalan bu küller merhum/merhumenin sevdiklerine/yakınlarına bir vazo içinde teslim edilir.
Türkiye'de her ne kadar çeşitli dinlere mensup bireyler yaşasa da şu an aktif çalışan bir krematoryum bulunmamaktadır. Bir zamanlar İstanbul ve Antalya’da bulunduğu söylenen krematoryumların ise talep azlığı sebebiyle otopark olarak kullanıldığı ya da kapatıldığı biliniyor. Hatta Atatürk tarafından yaptırılan krematoryumun otopark olarak kullanıldığı söyleniyor.
Kremasyon işlemi için Kremasyon nedir? Hangi dinlerde kremasyon vardır? yazımda daha detaylı bilgi bulabilirsiniz.